Thursday, April 27, 2017

கொஞ்சம் குடிக்க தண்ணி குடுங்க அண்ணே

"கொஞ்சம் குடிக்க தண்ணி குடுங்க அண்ணே", என்று ஒடிசலாக கை கால்களில் அழுக்கு படிந்து ஒரு பெண் இடுப்பில் மூன்று வயது குழந்தையோடு ஒரு பாட்டிலை வைத்துக்கொண்டு வீட்டின் முன் வந்து நின்றது.

கோடை நீர் பற்றாக்குறையால் பத்து நாட்கள் குழாய் தண்ணீர் வரவில்லை, எனவே காலையில்தான் வீட்டில் தண்ணீர் தீர்ந்து போய் ஒரு கேன் காசு கொடுத்து வாங்கி இருந்தேன்.

 கொஞ்சம் எரிச்சல் வேறு, உடைந்த பொம்மையை வைத்து பரிதாமாக பார்த்த குழந்தைக்காக அந்த பாட்டிலை வாங்கி தண்ணீர் ஊற்றி கொடுத்தேன்.

  "நன்றிண்ணே. தண்ணி வரலைன்னு யாரும் கொடுக்க மாட்டேங்கிறாங்க, நான் சித்தாள் வேலை செய்யுறேன்" என்று பக்கத்து கட்டிடத்தை காட்டியது.

"சரி" என்றேன். கிளம்புமாறு தெரியவில்லை. "அவ்ளோதானே கிளம்புங்க" என்றதற்கு, தயங்கியபடி  "இந்த வீடு நல்லாருக்காண்ணே" என்றது அந்த பெண்.
 "நல்லாருக்கே, அதுக்கு என்ன?"
 "நாங்கதான் கட்டினோம், இதோ இவ அப்போ மூணு மாச குழந்தை, இங்கன தான் தொட்டில் போட்டுருந்தோம்" என்று எங்கள் ஹாலை காட்டியது.
பொளீரென தலையில் அடித்தது போல் உணர்வு.
"ரொம்ப நன்றிம்மா, எனக்கு தெரியல"
 நம் வசதிக்காக சிரமப்பட்டவர்கள் இப்போது வேறிடத்தில், இக்கொடை தகிப்பில் செங்கல் சுமந்து.  இன்னொரு வீட்டை உருவாக்குகிறார்கள்.

இது போன்று எத்தனையோ எளிய மனிதர்களின் அடிமை வாழ்க்கையின் சுகத்தை நோகாமல் அனுபவிக்கிறோமென்ற நினைவு உறுத்துகிறது.

 என்னுள் இருக்கும் கொஞ்ச மனித தன்மையையும் உறிஞ்சி காசுக்கு அலையும் முழு சுயநலவாதியாய் மாற்றி விட்டதோ காலம்?

 "பாப்பா சாப்டாச்சா, உள்ள வாங்க சாப்பிடலாம்" என மனைவியை அழைக்க போனேன் "ஐயோ தண்ணிக்கே ரொம்ப நன்றிண்ணே, அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம்"
 "நீங்க எப்போவென இங்க வந்து. எது வேணுமோ வாங்கிகோங்க அம்மா இருப்பாங்க" என்று சொல்லி அனுப்பி வைத்தேன்.

இந்த வேலை முடிவதற்குள் யாரெல்லாம் இங்கு வேலை செய்தது என கேட்டு அவர்களை அழைத்து ஒரு வேளை உணவாவது படைத்து என் நன்றியை தெரிவித்து விட வேண்டும்.

Friday, April 21, 2017

வெண்முரசு முதற்கனல் பார்வை

"உலக இலக்கிய புத்தகங்களில் மிக பெரும் நூலாக இது அமையும்", என்ற உறுதியுடன் எழுத ஆரம்பித்து பல தொகுதிகளை கடந்து விட்டு ஜெயமோகன் அவர்களின் பெருமுயற்சிக்கு மிக பெரிய நன்றிகள்.

ஜெமோவின் சில படைப்புகளில் மொழி சற்றே அன்னியமாக முதல் சில பக்கங்களில் தெரியும், (உதாரணமாக காடு) சில பகுதிகள் கடந்த பின் அப்படியே அதன் அழகியல் உள்ளே இழுத்து விடும், மீண்டும் மீண்டும் முதலில் இருந்து படிக்க தூண்டும். அது போல் இலக்கிய தமிழ் இதிலும் ஆரம்பிக்கிறது, பின்னர் அது நம்மை புராண காலங்களுக்குள் இயல்பாய் கலந்து விட செய்கிறது.

பிரமாண்டமான ஒரு வரலாற்று திரைப்படம் கண் முன் காட்சியாய் விரிவது போன்ற எழுத்து நடை, அதற்கு மேலும் அழகு சேர்க்கும் ஷண்முகவேலின்   படங்கள் (இவரின் ஓவியம் பற்றி தனி கட்டுரையே எழுதலாம் அவ்வளவு அறுபுதமான கிறங்கடிக்கும் நம்மை அந்த இடத்திற்கே கை பிடித்து அழைத்து செல்லும் மாயங்கள்).

 கடந்த 20 தினங்களால் என்னால் முதற்கனலை விட்டு வெளியே வர முடியவில்லை, திரும்ப திரும்ப படிக்கச் சொல்லும் எழுத்துப் போதை நிறைந்து கிடக்கிறது.

கிருஷ்ணை நதிக்கரையில் ஆரம்பிக்கும் முதல் தொகுதி அங்கேயே வந்து நிறைவு பெறுகிறது.

 அழகான செடியாய் மலர்ந்து மணம் வீச வேண்டிய அம்பை, கருகி அதிலிருந்து பெரும் காட்டு தீயாய் மாறி முதல் தொகுதி எங்கும் பற்றி எரிகிறாள். அந்த பெருநெருப்பின் விஸ்வரூபம் படிப்பவருக்கும் பரவி விடுவதில் ஆச்சர்யம் இல்லை.

இத்தொகுதியில் பீஷ்மரைமரை விட பெரிய ஞானி எனில் அது விசித்திர வீரியனே, ஒவ்வொரு நொடியையும் அறிந்து வாழும் உயிர்.  எப்போதும் மரணத்தின் பிடியில் இருக்கும் அவன், உயிர் பிரிகையில் படிப்பவர்களுக்கு ஏற்படும் ரணம் சாதாரணமல்ல. எனக்கு மிக பிடித்த பாத்திரப் படைப்பு.

 சரி தவறுகளுக்கு உட்படாமல், சிந்தை மாறாமல் தன் எதிரியை கொள்வதே வாழ்வென புறப்படும் சிகண்டியின் பிரம்மாண்டம் பிற்பகுதியை நிறைக்கிறது.

 சிறிது சிறிதாய் கிளை கதைகள் விரவி கிடக்கின்றன, அது என்னை, என் மனைவிக்கு கதை சொல்லியாய் மாற்றி விட்டது.

 எழுத்தழகு என்றால் என்ன, என்பதற்கான சில பதங்களை கீழ் தருகிறேன் சுவைத்து மகிழுங்கள்

"பசித்த நாய்க்குட்டி நான்குகால்களையும் ஊன்றி திமிறி கழுத்தை கட்டில் இருந்து உருவி ஓடிவந்து தன் இயற்கையால் மாமிச வாசனையை வாங்கிக்கொண்டு சிறியவாலை ஆனந்தமாகச் சுழற்றியபடி வேள்விப்பொருளாக வைக்கப்பட்டிருந்த மானிறைச்சியை நக்கி உண்ண ஆரம்பித்தது".

"அஸ்தினபுரி என்ற அழகியின் மான்விழிகளாக நீலத்தடாகங்கள் அமைந்தன. அவள் நீலக்கூந்தலைப்போல அங்கே பூம்பொழில்கள் வளர்ந்தன. மண்ணில் நாரைச்சிறகுகள்போல வெண்கூம்புமுகடுகள் கொண்ட மாளிகைகள் அதில் எழுந்தன. நீர்பெருகும் மாநதிகள் என சாலைகள் அந்நகருக்குள் ஓடின".

"திரும்பும் கழுத்துகளின் நளினங்கள், பறக்கும் கூந்தலை அள்ளும் பாவனைகள், ஓரவிழிப்பார்வையின் மின்வெட்டுகள், சுழித்துவிரியும் உதட்டு முத்திரைகள், அசையும் கைகளின் நடனங்கள், தோள்சரிவின் குழைவுகள், இடை வளைவின் ஒயில்கள், பின்னழகின் குவிதல்கள், முலைநெகிழ்வுகளின் பேரெழில்கள் வழியாக அவர் சென்றுகொண்டிருந்தார்"

இன்னும் பத்து பக்கம் வருமளவு எழுதிக்கொண்டே போகலாம், அவ்வளவு கொட்டி கிடக்கிறது. ஒன்றை மட்டும் என்னால் உறுதியாக சொல்ல முடியும். 
முதல் தொகுதியை ஆரம்பித்து விட்டீர்கள் எனில் முழு தொகுப்பையும் படிப்பதை உங்களால் நிறுத்த இயலாது. 

ஒரே வார்த்தையில் சொல்ல வேண்டும் எனில் "காலம் பல தாண்டி தமிழில்  நிற்கப்போகும் ஒரு அற்புதம்".

இரண்டாம் பாகமான மழைப்பாடலை முடித்துவிட்டு வருகிறேன்.